Μαίρη Παπουτσάκη

«Ακόμα κι αν η διαφορετικότητα δεν υπάρχει στο σπίτι μας, θα τη συναντήσουμε έξω: στο δρόμο, στη γειτονιά, στο σχολείο, στη δουλειά και τότε μπορεί να χρειαστεί να κρατήσουμε μια στάση απέναντί της, που θα επηρεάσει ενδεχομένως με κάποιο τρόπο τον «διαφορετικό» αλλά που θα «αποτυπωθεί» ως στοιχείο και της δικής μας ταυτότητας. Η επιλογή είναι δική μας. Ο χρόνος όμως κάποτε αναπόφευκτα θα μας φέρει μία διαφορετικότητα –αν είμαστε τυχεροί- που δε θα αφορά στον «άλλο»… και θα γίνω εγώ η διαφορετικότητα… και αυτό δεν είναι επιλογή μου. Την Τρίτη Ηλικία εμείς την «κατασκευάσαμε» ως διαφορετικότητα, με ό,τι συνεπάγεται κάθε διαφορετικότητα… μοναξιά, απομόνωση… Ας ακολουθήσουμε λοιπόν τον Άλαν Κάρλσον, τον ήρωα του μυθιστορήματος "Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε" και ας το σκάσουμε από το παράθυρο του μίσους και της άγνοιας…».

Γιούνας Γιούνασον, Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο κι εξαφανίστηκε, εκδ. Ψυχογιός

Μέσα στην ησυχία της κάμαράς του, στο γηροκομείο, ο Άλαν Κάρλσον περιμένει ένα πάρτι, το πάρτι των εκατοστών γενεθλίων του. Ο δήμαρχος, οι δημοτικοί σύμβουλοι, δημοσιογράφοι θα είναι παρόντες. Ο Άλαν αποφασίζει να είναι απών. Βάζει τις παντόφλες του και το σκάει από το παράθυρο. Ένα μυθιστόρημα για το μεγαλείο της κάθε μέρας και την ομορφιά τού να ζεις με πάθος, ακόμα και όταν ο κόσμος πάει να σε πείσει ότι όλα είναι απελπιστικά άσχημα.